Seydişehir’de doğdu. Babası Göynemli Osman Efendi (ö. 1315/1899), annesi Gülsüm Hanım’dır. 1875-1880 yılları arasında Hacı Abdullah Efendi Medresesinde tahsil gördükten sonra Yeni Cami Mahallesi’nde kendi adıyla anılan medresede müderrislik yaptı. Hürriyet ve İtilaf Fırkası mensubu olan Rasih Efendi, fırkanın diğer mensupları Hocazade Abdullah, Hatıp Şakir, Nuh Naci (Kaplan) ve mahkeme azası Hacı Abidin (Eğilmez) ile birlikte 1920 yılında Seydişehir’de bir “Kuvve-i İslâhiye Heyeti” kurdular. Arkadaşları Hocazade Abdullah Feyzi Özeker (1880-1937), Nuh Naci Kaplan (1882-1947), Müderris Mustafa oğlu Ziyaüddin (Ünüvar) ve kayınbiraderleri Ağaların Hacı Şükrüzade Hafız Muhiddin (ö. 1937) ile Hüseyin Arıkan (1890-1986) kardeşlerle birlikte hilafetin ateşli savunucuları arasında yer aldı.
Evinin dışında, arsasının kenarındaki sekiz-on küçük odada yatılı kalan öğrencilerine ders vermeye devam etti. Medresesi, 1926 yılında Konya Özel İdaresi tarafından şahıslara satıldı.
Nakşibendî tarikatına mensup olan Rasih Efendi, dinî ve tasavvufi konulardaki engin bilgisiyle halkı irşat etti. Evi, dinî konularda bilgi almak isteyen kişilerce dolup taşardı. 1930’ların başında Seydişehir’de Nakşibendi Dergâhı’nı canlandırmaya çalıştığı gerekçesiyle Sivas’a sürgüne gönderildi (1933-1934). Sürgünde iken amansız bir hastalığa yakalan Müderris Rasih Efendi, on ay sonra Seydişehir’e geri gönderildi. 1934 yılında Seydişehir’de vefat eden Rasih Efendi, ilk evliliğini, Seydişehir eşrafından Ağalar sülalesinden Kaymakam Hacı Ahmet Şükrü Efendi’nin kızı Şekibe Hanım (ö. 1920)’la yaptı. Bu evliliğinden Osman (Erkan; belediye başkanı: 1906-1975), Ragıp ve Resmiye (Orhan) adlarında üç çocuğu oldu. Şekibe Hanım, 1920 yılında vefat edince ikinci evliliğini Nazife Hanım (ö. 1978)’la yaptı. Bu evliliğinden ise Kâmil ve Ali Rıza adlı oğulları doğdu.
