Oldukça eski bir yerleşim yeri olan Sille’de, eskilere dayanan ve günümüzde neredeyse tamamen durmuş olan bir dokuma geleneği vardır. Büyük ebatlı taban halıları ve eğer örtüsü halılarıyla ünlü olan yöre dokumaları kendine özgü yanışları ile dikkat çekicidir. 1900’lerde yüzlerle ifade edilen halı tezgâhlarından günümüze sadece birkaç adedi kalmıştır.
Sille halıları çift olarak dokunur. Desen şeması olarak genellikle madalyonlu (göbekli) ve kırmızı rengin hâkim olduğu halılardır. Genelde sipariş üzerine dokunur. Halılar üç ya da beş göbekli olarak dokunur. Sıklıkla kullanılan renkler kırmızı, yeşil tonları ve siyahtır. Çözgü ve atkı iplerinde pamuk ya da yün, ilmede ise yün kullanılmaktadır.
Yolluk tarzı dokunan halılarda iki küçük, bir de büyük su vardır. Zeminde yer alan madalyonlara yörede “iç tası”, “göbek tası”, “iç göbek”, köşelerde yer alan madalyonlara da “bucak göbek” adı verilmektedir.
Konya ve civarında geçmişte eğer örtüsü halıları ile ilgili yörelerin başında Sille gelirdi. Sille tipi eğer örtülerinin en önemli özelliği üzerine konulacağı Osmanlı eğerinin biçimine uygun olarak kenarlarının dilimlenmiş olmasıdır. Bu dilimler halı dokunurken yapılır. Düğüm ve atkı iplikleri çözgü ipliğinin üzerinde şekillenir. Bu örtülerin kenarlarına 1,5-2 cm eninde meşin fitil geçirilmiştir. Ayrıca yan eteklerinin arka kısmı ile kuyruk kenarlarına saçak veya püskül eklenmiştir. Halının bir kılıf gibi eğerin üzerine iyice oturması için ön kaş topuzu ile arka kaşın üzerine isabet eden kısımlar kesilerek alttan keçe ile beslenmiştir ve meşin parçaları dikilmiştir. Bu örtülerin şekilleri kadar bezemeleri de karakteristiktir. Halının orta kısmında üç benek (yörede kedibastı), kenarlarda da çiçek yanışları vardır. Günümüzde üretimi tamamen durmuştur.
Sille halısı
