DEREBUCAK

VII. EKONOMİ

Derebucak ekonomisinin temeli, doğal çevre şartlarının da etkisiyle tarım ve hayvancılığa dayanır. Engebeli arazi yapısı yüzünden ilçede tarım arazileri yetersizdir. Mevcut tarım arazileri ise küçük ve parçalıdır. Tarım arazilerinde tahıllardan buğday, arpa, baklagillerden nohut, meyvelerden armut, elma, kiraz, sebzelerden domates, salatalık, taze fasulye, yem bitkilerinden fiğ gibi ürünler yetiştirilir.

İlçede hayvancılık, yaygın olarak mera hayvancılığı şeklinde yapılmaktadır. Arazinin dağlık olması sebebiyle daha çok küçükbaş hayvancılık, özellikle de kıl keçisi yetiştiriciliği yapılır. Fakat son yıllarda keçi yetiştiriciliği büyük oranda azalmıştır. Büyükbaş hayvan yetiştiriciliği ticari olmaktan ziyade ailelerin kendi ihtiyaçlarını karşılamaya yöneliktir.

İlçe genelinde işletilmekte olan önemli bir yeraltı kaynağı yoktur. Yeraltı kaynakları ile diğer hammaddeler açısından yetersiz oluşu, doğal şartların olumsuz etkisiyle ulaşımın gelişmemesi, sanayinin gelişmesini de engellemiştir. Sadece Gencek’te av tüfeği imalatıyla ilgili olarak üretim yapan pazarlama kooperatifi ile şahıslara ait birkaç imalat şirketi vardır. Fakat buralarda üretim seri değil; ancak sipariş üzerine yapılmaktadır.

El sanatları açısından da pek gelişmemiş olan Derebucak’ta bir zamanlar hemen her evde yapılan dokumacılık, özellikle de kilim dokumacılığı, günümüzde terk edilmiş durumdadır. Bir başka kaybolan el sanatı da demirciliktir.

 

ADNAN DOĞAN BULDUR

BİBLİYOGRAFYA